سکه رخسار ما جز زر مبادا بی شما

در تک دریای دل گوهر مبادا بی شما

شاخه های باغ شادی کان قوی تازه ست و تر

خشک بادا بی شما و تر مبادا بی شما

این همای دل که خو کردست در سایه شما

جز میان شعله آذر مبادا بی شما

دیدمش بیمار جان را گفتمش چونی خوشی

هین بگو چون نیست میوه برمبادا بی شما

روز من تابید جان و در خیالش بنگرید

گفت رنج صعب من خوشتر مبادا بی شما

چون شما و جمله خلقان نقش های آزرند

نقش های آزر و آزر مبادا بی شما

جرعه جرعه مر جگر را جام آتش می دهیم

کاین جگر را شربت کوثر مبادا بی شما

صد هزاران جان فدا شد از پی باده الست

عقل گوید کان می ام در سر مبادا بی شما

هر دو ده یعنی دو کون از بوی تو رونق گرفت

در دو ده این چاکرت مهتر مبادا بی شما

چشم را صد پر ز نور از بهر دیدار توست

ای که هر دو چشم را یک پر مبادا بی شما

بی شما هر موی ما گر سنجر و خسرو شوند

خسرو شاهنشه و سنجر مبادا بی شما

تا فراق شمس تبریزی همی خنجر کشد

دست های گل بجز خنجر مبادا بی شما